Uncategorized

Tam yedinci yaşımda dünyaya yukarıdan bakmaya başlıyorum. O yaz bir apartmanın 13. katına taşınıyoruz çünkü. 13 öyle uğursuz bir sayı değil bizim aile için. Annemle …

Yerimden hiç kalkasım yok. Oysa daha bir kaç saat önce akşam için dışarı çıkma planları yapıyordum. Eve girince çıkmak istemiyorum işte. Ben de böyleyim. Seviyorum …

Akışına bırakmayan insanlar çıkmıştı karşıma. Başından beri. En başından beri. Annem, babam, öğretmenlerim, eski karım… Yoluma çıktılar hep. Önüme geçtiler. Küçük bir çocuk gibi razı …

Bir rüyadayım. Mekan ne kadar gerçek dışı gibiyse de bir binanın altındaki bir otoparktayız sanki. Issız. Etrafta ikimizden başka kimse yok. Sahi tıklım tıklım araba …