Kategori: Mars & Venüs Hikayeleri

Venüs – Tanrım inanmıyorum! Başardım Mars. Başardım!

Mars – Yapacağını biliyordum Venüs.

Venüs nihayet karşı kıyıya ulaşmanın sevincini yaşamaktadır. Sudan çıkıp sahilde zıplayarak koşmaya başlar. Bir yandan sevinç çığlıkları atmaktadır. Mars şaşkınlık içinde Venüs’ü izleyerek yavaş yavaş denizin içinde kıyıya doğru yanaşır. Venüs zıplayan adımlarla kendini tekrar suya atarak çok mutlu bir şekilde Mars’ın yanına doğru yüzer.

Mars – Biliyor musun Venüs? Beni gerçekten çok şaşırtıyorsun. Yol boyunca o kadar söylendin ki, sanmıştım ki kıyıya vardığımızda kendini kumlara bırakıp günlerce kalkmayacaksın. Var ya seni bu halde gören, yüzerken yorulduğuna hayatta inanmaz.

Venüs – Ahh ama ulaşamayacağım sanıyordum. Oysa başardım. Baksana karşı kıyıdayız. Bu bir mucize değil de nedir? Biliyorum çok tuhaf ama birden tüm yorgunluğum gitti. Sense tam tersine bir durgunlaştın sanki. Yoksa geldiğimize sevinmedin mi?

Mars – Sevindim canım sevinmez olur muyum? Bu en başından beri çok istediğim bir şeydi sonuçta. Sadece o kadar uzun süre suyun üstünde kalınca ve buraya ulaşmak için emek verince sanırım şu an biraz…

Venüs – Hmm. Tamam anlıyorum seni canım.

Mars – Duygularına karşılık veremediğim için kusura bakma Venüs.

Venüs – Aaaa hiç olur mu öyle şey! Gerçi ben senin yerinde olsaydım, şimdi kendimi sırtıma almış kumda zıplıyordum ama olsun napalım. 🙂 Birlikteyiz ve sağlığımız yerinde yaa Mars, buna da şükür. Sonuçta herkesin mizacı farklı, benimle aynı tepkiyi vermeni bekleyemem tabi ki. Yani demem o ki, canın sağ olsun bitanem.

Mars – Seni sırtımda taşıyarak kumda zıplamak mı? Kaç kilosun haberin yok galiba Venüs? Belime kastın var anlaşılan senin.

Venüs – :)))

Mars – Yalnız ne kadar devasa bir kumsala geldik değil mi?

Venüs – Evet herhalde burası Patara olmalı!

Mars – Patara mı? Çıldırdın galiba. Karşı kıyı derken Patara’ya mı yüzdük yani biz?

Venüs – Evet sanırım.

Mars – Nasıl olur canım? Patara’nın tam karşısında Rodos Adası var. Yüzerek de gelinecek gibi değil yani Venüs. Kaş’tan karşıya yüzdüğümüzü zannederken yönümüzü karıştırıp yan yan mı yüzdük acaba? Kaputaş’ı filan görmeden geçip Patara’ya nasıl geldik ben hiç anlamadım.

Venüs – Canım ne bileyim ben, sanki Coğrafya’dan mı anlıyorum? Ama bir kumsaldayız işte ve gördüğün gibi kocaman. Dolayısıyla burası Patara olmalı. Çünkü ben Kaş’ta Patara’dan başka kumsal yok diye biliyorum.

Mars – Ayy bu Elif’in hem karakter yaratma sıkıntısı var hem de Coğrafya bilmeden öykü mü yazmaya kalkıyor?

Venüs – :)))) Kaç kere söyleyeceğim ama. İleri geri anlatımlar bunlar Mars. Az sabretsen ne olur sanki? Bizim niye karşı kıyıya doğru yüzdüğümüzü bile daha anlatmadı ki? Hem belki de düşündüğün gibi Kaş’tan yüzmüyoruzdur. Belki de bir teknedeydik ve teknemiz battı. Şu anda ben de bilmiyorum neden buradayız. Sadece bayağı ileri tarihli bir zaman dilimindeyiz onu biliyorum. Elif’in kızı Duru 7 yaşında düşün işte.

Mars – Oooo. 2023 yılındayız yani. Vay be!

Venüs – Ne sandın!

Mars sıcacık bir tebessümle Venüs’e gülümser. Bir yandan suyun içinde yavaşça ilerleyerek Venüs’e iyice yaklaşmaktadır.

Mars – Seninle kumların üstünde şöyle biraz uzansak mı acaba?

Venüs – :)))

Sahilden onlara doğru gelen ani bir havlama sesiyle ikisi birden irkilirler.

Mars – Aaa bu köpek de nereden çıktı şimdi?

Venüs – Aman Tanrım Mars şunun güzelliğine bak. Ayy ne kadar da tatlı!!!

Mars – Abartma sen de canım, bildiğin Golden işte. Hatta konumuzu dağıtmasaydı iyiydi.

Venüs – Ayyy yoksa bu köpek şey olmasın?

Mars – Ne olmasın?

Venüs – Şey işte. Sürpriiizimizzz. Hani “karşı kıyıda onları bir sürpriz beklemektedir,” diye bitmişti ya Tehlike adlı bu yolculuğumuzu anlatan diyaloğumuz. Oradaki sürpriz bu köpek olmasın sakın.

Mars – Köpek mi? O kadar merakta kaldığım sürpriz bir köpek miymiş yani?

Venüs – Ay öyle deme. Baksana ne tatlı! Adı ne acaba? Dur yanına gidip tasmasında ismi yazıyor mu bir bakayım.

Venüs denizden çıkıp köpeğin yanına gider. Çömelip onu sevmeye başlar. Bir yandan da tasmasına göz gezdirmektedir.

Mars – Eeee, tasmada bir şey yazıyor mu Venüs?

Venüs – Evet yazıyor!

Mars – Neymiş adı?

Venüs – Adı Barney Değil.

Mars – Tamam Barney değilmiş de peki neymiş?

Venüs – Hayır yani, adı oymuş: Barney Değil! Tasmada “Barney Değil” yazıyor.

Mars – Adı “Barney Değil” mi? Allahım ne olur sen bana sabır ver. Nereden düştüm ben bu yazar Elif’in eline bilmem ki? Kızın köpeğe verdiği ada bak ama Allah aşkına…

Venüs – Ahahahah… Bak buna ben de bir şey diyemedim şimdi Mars. Senin de kısmetin böyle işte, ne yapalım? :)))))

Mars da sudan çıkar ve Venüs ile Barney Değil’in yanına gider. Barney Değil Mars’ın üstüne doğru koşar ve sevinçle kucağına zıplar. Mars gördüğü bu sevgi karşısında çok mutlu olur. Barney Değil’i sıcacık bir şekilde kucaklayarak bağrına basar. Barney Değil kuyruğunu sallayarak Mars’ın yüzünü yalamaya başlar.

Mars – Sen ne tatlı bir şeymişsin hakikaten. İnsanın seni resmen içine alası geliyor. Hayret bir şey valla. 🙂

Venüs – İnanmıyorum bana bu kadar ilgi göstermedi. Bir de “neresi tatlı, abartma,” diyordun. Seni nasıl da tatlı tatlı yalıyor. Şu kerataya bak.

Mars – Ne o kıskandın mı?

Venüs – Ben seni hep kıskanıyorum ki. 🙂 Seni gören hemen sana bayılıyor. Nasıl tatlı bir şeysen artık!

Mars – :))

Venüs – Acaba aç mı?

Mars – Kim aç mı?

Venüs – Kim olacak Barney Değil.

Mars – Ay şu güzelim köpeciğe başka bir isim mi versek biz acaba? Ne bu böyle Barney Değil.

Venüs – Öyle deme. Sonuçta tasmalı bir köpek, demek ki bir sahibi var.

Mars – Hmm… O da doğru. Kumsalda şu an bizden başka biri daha var diyorsun yani. Baş başa uzanmamız hayal oldu anlaşılan .

Venüs – Yalnız seni sanki sahibini görmüş gibi sevinçle kucakladı. Pek ilginçti doğrusu. Dur ben şuna çantamdan biraz yemek vereyim.

Mars – Yemek mi? Çanta mı? Senin çantan mı var?

Venüs su geçirmez dry bag’ini sırtından çıkartır. İçinden aldığı sandviçten bir parça kopartıp Barney Değil’e uzatır. Barney Değil yaklaşıp Venüs’ün elini koklar ve yemeden Venüs’ten uzaklaşır.

Venüs – Aaa sevmedi.

Mars – Canım demek ki aç değil. Resmen yanına çanta almışsın pes valla.

Venüs – Sen bir kadının çantasız yola çıktığını nerde gördün?

Mars – Neler var peki çantanın içinde?

Venüs – İkimiz için su ve sandviç. Senin için bir şort ve bir tişört. Bana bir elbise. Elbisem ola ki ıslanır ya da kirlenirse diye bir etek ve ona uygun bir tişört, iki tane terlik. Dört tane bandana. Hani başımızı güneşten korumak için. Desenlerine karar veremeyince fazla yer kaplamıyor nasılsa diye dört tane aldım. Değişik değişik takarız. Güneş kremleri. 10, 20, 30 ve 50+ faktörlü. Hatta son anda aklıma geldi bir tane de hindistan cevizi yağı aldım. Çok güzel bronzlaştırıyor. Ama tabi önce 50’den başlayıp yavaş yavaş faktörü düşüreceğim. Ondan sonra ona geçeceğim. Aslında ben yüz için de ayrı krem kullanıyorum. Yalnız her yerde aradım nereye kaldırmışsam bir türlü bulamadım. Diğerleriyle idare edeceğim artık. Ha bir de kitap aldım tabi ki. Bilirsin ben hayatta kitapsız yola çıkamam. Şehir içi dolaşırken bile yanımda mutlaka kitap vardır.

Mars – Venüs sana inanmıyorum. Sen şimdi yüzdüğümüz o yol boyunca bütün bunları kendine yük mü ettin gerçekten? Yüzerken niye bu kadar yorulduğun şimdi anlaşılıyor.

Venüs – Aslında birer tane de havlu alacaktım da, baktım hava çok sıcak aman dedim hemencecik kururuz nasılsa. Hem onları bu çantaya sığdırmak zor olacaktı.

Mars – Hava çok sıcak değil mi? Tabi doğru ya, ben bunu nasıl da akıl edemedim? Herkes denize girerken biz şömine yakıyorduk sonuçta… :))

Venüs – :)))

Mars – Neden bana bir çanta taşıdığını söylemedin Venüs? Sen saydıkça kendimi o kadar kötü hissettim ki. Ne biçim bir adammışım oldum resmen. Sen bunları taşırken ben yanında mal mal yüzmüşüm.

Venüs – Aldıklarıma kızarsın diye söyleyemedim.

Mars – Kızarım tabi. Olacak iş mi Allah aşkına senin bu yaptığın? Üstelik en önemli şeyi almamışsın.

Venüs – Neymiş o?

Mars – Cep telefonu.

Venüs – Haydaaa. Neden ihtiyacımız olsun ki cep telefonuna. Sen burdasın, ben burdayım.

Mars – İlla konuşmak için değil. Sonuçta internete bağlı akıllı bir cep telefonumuz olsa senin bu taşıdıklarının hepsini yanımıza almış gibi olurduk ki.

Venüs – Ay ne saçma. Sandviç yerine kamerayı mı yiyeceğiz Mars?

Mars – Hayır tabi ki. Balık tutacaktım ben sana.

Venüs – Cep telefonuyla nasıl balık tutacaksın acaba? Seni duyan da akıllı telefonun zıpkın ya da olta özelliği var sanır?

Mars – Olta nasıl yapılır onu öğrenecektim önce işte. Şimdi senin bu sandviç bittikten sonra ne yiyeceğiz Venüs? Akıllı bir telefonumuz olsa videolar izleyerek tekne yapmayı bile öğrenebilirdim. O an ihtiyacımız olan doğru bilgiye ulaşmak, sahip olmak istediğimiz pek çok şeyden çok daha önemli aslında.

Venüs – Madem bu kadar önemli. Onu da sen alsaydın Mars.

Mars – Misilleme yaparak konuyu bana döndürme lütfen. Hani okumak istediğin kitaba lafım yok ama gerisi boşuna olmuş. Onu söylüyorum sadece.

Venüs – :((

Mars – Dur sen de asma suratını hemen. Neyse artık, olan olmuş. Yapacak bir şey yok. Ben sen bunca zaman bunları hep üzerinde taşıdın diye üzülüyorum. Oysa sadeleşmek için ihtiyacımız olmayan şeyleri bırakmayı öğrenmeliyiz Venüs. Gerçekte ihtiyacımız olan şey o kadar az ki.

Venüs – Öyle mi diyorsun?

Mars – Tabi ki de öyle. Hayatın içinde yük etmemeliyiz kendimize bu kadar şeyi. Sadece eşyalar için demiyorum; içimizdeki duygulara varıncaya kadar bizi ağırlaştıran, yol almamızı zorlaştıran her şeyi zamanı geldiğinde bırakabilmeliyiz. Bırakabildikçe özgürleşeceğiz. Hatta şifa bulup iyileşmeye başlayacağız.

Venüs – Sahilde mi bırakayım yani şimdi tüm bunları? Yürürken filan yanımızda götüremeyecek miyiz?

Mars – E almışsın artık. Şimdi ziyan etmek olmaz. Taşırız napalım. Elbette ki bundan böyle beraber taşımak kaydıyla.

Venüs – E madem bu kadar çok taşımak istiyorsun. 🙂

Mars – Yalnız biliyorum çok söylendim ama beni düşünerek hareket ettiğin için çok teşekkür ederim sana Venüs. Benim için hem içecek-yiyecek hem de kıyafet taşımışsın. Çok düşüncelisin. Terlik bile almışsın.

Venüs – Aaaa eyvah! Ben sana terlik almayı unuttum. Tüh bak, hiç aklıma gelmedi görüyor musun?

Mars – Olur mu canım? İki tane terlik aldım dedin ya az önce.

Venüs – Evet biri elbisemin altına, biri de etekli kombinimin altına.

Mars – Şaka gibisin gerçekten Venüs. Ben şimdi bu devasa kumsalda, sıcaktan alev alev yanan kumların üzerinde terliksiz mi yürüyeceğim yani? Aşk olsun sana ama.

Venüs – İstersen benim parmak arası terliklerden bir tanesini sana verebilirim. Biraz küçük gelir ama en azından ayakların yanmaz.

Mars – Senin o parlak renklerdeki parmak arası terliklerini giyeceğimi herhalde düşünmüyorsun. Ayaklarım yansın daha iyi.

Venüs – Eee “o zaman ne demişler?” diyerek konuyu burada bağlamak istiyorum Mars.

Mars – :)))) Peki madem, söyle bakalım ne demişler?

Venüs – Yanına akıllı telefon almayan başın cezasını ayaklar çekermiş.

Mars – 🙈

Barney Değil bir anda sanki bir şey duymuş gibi havlayarak uzaklara doğru koşmaya başlar. Mars ve Venüs ise Barney Değil’in bu ani tepkisi karşısında merakla onun koştuğu yöne bakarlar.

Didem Elif

Mars; doğanın içinde, bir taşın üzerine oturmuş elindeki gazeteye bakmaktadır. Diğer elinde tuttuğu kalemle kucağında duran deftere bir şeyler yazmaktadır. Birdenbire ağaçların arasından telaş içinde koşturmakta olan Venüs çıkar.

Mars – Hah nihayet geldin.

Venüs – Ne demek nihayet geldin? Allah aşkına sen burada oturmuş elinde gazeteyle ne yapıyorsun?

Mars – Bulmaca ha-…

Venüs – Sana inanmıyorum Marsss. Ben Likya yollarında abidik gubidik taşların üzerindeki işaretlere bakarak seni bulmanın yolunu arıyayım, sen de sakin bir şekilde otur burada bulmaca çöz. Şaka gibisin ama.

Mars – Aslında gazetedeki bulmacayı çoktan çözdüm. Baktım uzadı gelmen, kendim bir tane hazırlayayım bakayım nasıl olacak dedim.

Venüs – Uzadı gelmen diyor hala ya. İnsan hiç mi merak etmez? “Nerede kaldı bu kız, acaba başına bir şey mi geldi?” deyip geri dönüp aramaz mı? Aşk olsun valla.

Mars – Sen de yani bir alemsin ama Venüs. Japonya’da kaybolduğunda merak ettim diye paparayı yedim. Şimdi de telaşlanmadığım için mi kızıyorsun? Pes artık.

Venüs – Aynı şey mi canım? Bu ıssız yolda tek başıma yürürken ya beni bir kurt kapsaydı. Hem baktın yanında yokum niye yürümeye devam ediyorsun ki?

Mars – Hoppala. Sonuçta ikimiz de aynı işaretlere bakarak yürüyoruz Venüs. Aslında yanımda olmadığını fark edince biraz yavaşladım. Yavaş yürürsem yetişirsin sandım. Sonra da senden hiç ses çıkmayınca, burada durup seni beklemeye karar verdim. Hem benim geri dönmem hiç mantıklı olmazdı. Ya yanlış yollara girip birbirimizle karşılaşamazsak, hepten kaybedebiliriz ki birbirimizi Venüs. Ben de en doğru olacak şeyin, doğru yolda olduğumdan emin olduğum bu taşın önünde beklemek olur düşündüm.

Venüs – Hımm.

Mars – 🙂 Gel otur yanıma ateşli hatun. Biraz dinlen. Hadi bana elini ver.

Mars elini Venüs’e doğru uzatır. Venüs Mars’ın elinden tutarak yan tarafındaki taşın üzerine oturur. Mars elini sıkıca tuttuğu Venüs’ün yüzüne doğru yaklaşıp dudaklarına küçük bir öpücük kondurur.

Venüs – Demek bulmaca hazırlıyorsun. Ben hayatta kelime bulmaca çözemem. Beceremediğim için de çok sıkılırım. Sen hem çözmüşsün hem de yenisini oluşturuyorsun. Bravo valla.

Mars – Öylesine deniyordum işte. Aslında tamamen kendime göre sorular hazırlıyorum. Sorayım mı bir tanesini?

Venüs – Sor bakalım.

Mars – Dünyanın en zor mesleği.

Venüs – Soldan sağa mı, yukarıdan aşağıya mı?

Mars – Ne fark eder ki? Bu daha ilk sorun.

Venüs – Peki kaç harf? Aaa dur dur buldum. Fahişelik.

Mars – Oha yani Venüs!

Venüs – Aaa yoksa doğru değil mi? 🙂

Mars – Değil tabi ki. Hem fahişeliğin neresi zor canım. Bence en zevkli meslek. 🙂 Hem çok zevkli bir iş yapıyorsun hem de üstüne para kazanıyorsun düşünsene. Ben bir kadın olsaydım, herkese bedava verirdim valla. :)))

Venüs – Ahh Allahım tipik erkek kafası. Bütün erkekler mi aynı şeyi düşünür yahu?

Mars – Sen bu konuyu kaç erkekle daha konuştun ki Venüs?

Venüs – 🙂 Canımmm, yaniii. Misal olarak dedim.

Mars – Ben anlamam misal filan.

Venüs – Ama gerçekten. Bir kadın ve erkeğin cinselliğe bakışı malesef aynı değil Mars. Onu vurgulamak istemiştim. Bir kadın için sadece seks yapmak, üstüne para alsan bile çok zor bir şey. Daha doğrusu sanırım böyle bir şeyi insan ancak para için yapabilir.

Mars – Aşk için?

Venüs – Aşk için mi?

Mars – Aşk için yapamaz mı mesela? Diyelim ki erkek onunla sadece cinsellik yaşamak istiyor ve böyle bir talebi var ama kadın adama aşık olmuş.

Venüs – Olmaz öyle şey!

Mars – Neden? Dalgaları Aşmak filmini izlediğimizde ben kadının yaptığını çok saçma bulmuştum ama sen insanın aşık olduğunda akla almayacak şeyleri yapabileceğini söylemiştin hatırlasana.

Venüs – O filmde kadın aşkı için fahişelik yapıyordu. Aynı şey değil. Sen diyorsun ki adam sadece seks yapmak istiyor kadınla ama kadın ona aşık ve sırf bu yüzden kabul ediyor. Birlikte yemek yemiyorlar, ortak bir filmi seyretmiyorlar, el ele sokakta gezmiyorlar, yan yana uyumuyorlar; kadın adama gidiyor birlikte oluyorlar ve işleri bitince kadın evden gidiyor. Doğru mu anlıyorum?

Mars – Evet aynen.

Venüs – Çok mantıksız. Bir kere fizik kurallarına aykırı. Hani seks bağımlılığından bahsetsek anlayacağım ama sen aşk diyorsun. Kendisiyle sadece seks yapmak isteyen birine aşık olamaz ki bir kadın. Mümkün değil! Yani ortada bir duygu yoksa adam bu işte ne kadar iyi olsa bile kadın bu duygusuzluğu hisseder ki. Duygu; karşındakinin tavrının senin üzerinde yarattığı bir şeydir. İster dokunma yoluyla, ister sözle olsun. O yüzden de karşılıklıdır. Sana cinsel bir obje gibi davranan birine aşık olamazsın ki Mars.

Mars – Böyle bir şeyi ancak para karşılığında yaparsın diyorsun yani.

Venüs – Yani… Bence öyle. Sonuçta aşk dediğimizde; birini deli gibi istemekten bahsediyoruz öyle değil mi? O yanında yokken bedeninin ateşler içinde hasretle kavrulmasından. Yani onun bedenine kavuşmayı deli gibi özlemekten. Alakasız zamanlarda birdenbire aklına düşmesinden.

Mars – Venüsss…

Venüs – Aşık olduğun biriyle seviştiğinde seni zirveye çıkartan bir haz yaşarsın. Ama böyle bir haz yaşayabilmen için de bunun karşılıklı olması gerekir Mars.

Mars – Venüssss yeter! Konuyu kapatalım bence; yoksa birazdan Likya Yolu’ndayız filan demeyeceğim, zirveye çıkmak isteyeceğim ona göre.

Venüs – :))) Yani Marscım, senin şu adam seks yapıyor gibi görünüyordur ama aslında sevişiyordur kadınla. Bilgin olsun. 🙂

Mars – Hadi hadi bir an önce yürümeye devam edelim. Nereden açtık bu konuyu bilmem. Aklıma getirdin durduk yere. Zor tutuyorum kendimi ama. Girdiğimiz bu Likya Yolu’nu hava kararmadan tamamlayamayacağız bu gidişle. Ondan sonra da hiç yolumuzu bulamayacağız.

Mars ve Venüs yola koyulmak için ayağa kalkarlar. Venüs bir yandan konuşmaya devam etmektedir.

Venüs – Şu hazırladığın bulmacadaki en zor meslekten konu açılmıştı. Sahi neymiş senin kafandaki en zor meslek peki?

Mars – Maden işçiliği.

Venüs – Haa… Hiç aklıma gelmezdi valla. Şimdi fark ettim. Maden işçiliği üzerine bugüne kadar pek de kafa yormamışım doğrusu.

Mars – Ben de tazminat ve emeklilik haklarını alamayan madencilerin, hak arayışları için verdikleri mücadeleyi gazetede okuyunca fark ettim doğrusu. Madenciler bir ülkenin zenginliğine katkı sağlayan yeraltı kaynaklarını çıkartmak için oldukça ağır ve tehlikeli bir iş yapıyorlar. Ne kadar ileri teknoloji kullanılsa da, en çok ölümcül kazalar bu sektörde oluyormuş. Zaten bu kadar tehlikeli olduğu için kadınların ve çocukların madende çalışması yasak.

Venüs – Yaaaa…

Mars – Evet. Sadece 18 yaşından büyük erkekler yer altı madenlerinde işçi olarak çalışabilir. Hem fiziksel, hem kimyasal hem de biyolojik risk faktörleri var. Üstelik düşünsene; işyerin, yerin yüzlerce metre altında!

Venüs – Offf evet doğru söylüyorsun. Yalnız bizim de sevişmekten geldiğimiz konuya bak. 🙂

Mars – Açma şu konuyu artık açma Venüs!!!

Venüs – Ay tamam yaa…

Mars – Bak işte kırmızı beyaz çizgili boya var taşta. Oradan devam edeceğiz.

Venüs – Daha ne kadar yolumuz kaldı acaba Mars?

Mars – Bilmiyorum ki. Sıkıldın mı?

Venüs – Yok canım niye sıkılayım?

Mars – Yoruldun mu yoksa?

Venüs – Ayaklarım biraz ağrıdı. Normal yollarda yürümüyoruz sonuçta ama güzel bir yorgunluk bu açıkçası. Ruhuma ve kalbime o kadar iyi geldi ki. Güzel bir enerji ile doluyum. Söyledikleri kadar varmış. Bu yollar gerçekten şifalı galiba Mars.

Mars – Böyle düşünmene sevindim. Bu arada özür dilerim senden Venüs.

Venüs – Aaa o neden şimdi?

Mars – Geri dönüp seni aramadığım için. Beni öyle otururken görünce seni merak etmediğimi sandın ama seni elbetteki merak ettim. Endişelenip kötü hissetmemek için iyi olduğunu düşünerek kendimi oyalamaya çalışıyordum bir nevi aslında. Az önce dediğim gibi seni aramaya kalksam bir araya gelmemiz adına her şey daha da zorlaşabilirdi. Sana kendini köyü hissettirdiğim için gerçekten özüf dilerim.

Venüs – Aaay Mars ben onu çoktan unuttum ki.

Mars – Sen mi unuttun Venüs? :)))) Bilmiyorum seni sanki. Temcit pilavı gibi sen şimdi bunu ısıtıp ısıtıp sürekli önüme getirirsin.

Venüs – Bana bak Mars…

Mars – :))) Aaaa bak bak bir kırmızı beyaz çizgiyle boyalı taş daha…

Venüs – Hani nerde?

Mars – İşte bak orada.

Mars durup Venüs’ün gözlerinin içine bakar.

Mars – Gördüğün gibi Venüs, yolumuz belli… Hadi bana elini ver. Yürümeye devam edelim.

Venüs – ❤️

Didem Elif

Not: Herkes başkaları hakkında bir şeyler bilir. Belki doğrudur belki de değil. Ama gerçekte kimse bir başkasının ne hissettiğini bilmez. Belki tahmin edebilir ama bilmez. Bilemez…

Sevgilerimle…

Ek not: Başta kullandığım fotoğrafı; bir Likya yürüyüşü sırasında Sandal Ağacı’nın meyvesi olan, halk arasında Ayı Çileği ya da Kocayemiş olarak bilinen Dağ Çileği’ni topladığımda çekmiştim. Şifalı bir meyve olduğuna inanıyorum. 🙂

Venüs ve Mars Sabiha Gökçen Havaalanı’ndadır. Dalaman’a kalkacak uçak için Boarding Salonu’nda beklemektedirler.

Mars – Ohh nihayet son yolculuğumuz. Hedefe ulaşmaya çok az kaldı.

Venüs – Evet! Çok heyecanlıyım. Yakında Kaş’ta olacağız.

Mars – Az kalsın uçağı kaçıracaktın ama Venüs.

Venüs – Ne yapayım İbrahim amcanın yaptığı dondurmalar öyle güzel görünüyordu ki hangisinden yiyeceğimi şaşırdım. Dayanamadım ben de artık, hepsinden yedim valla. Enfes dondurmaların eşliğinde Zahide teyzeyle sıcacık bir sohbetin içinde kendimi kaybedip zaman mevhumunu yitirmişim. Afedersin Mars.

Mars – Aşk olsun ama Venüs bari böyle ballandıra ballandıra anlatma.

Venüs – Haklısın özür dilerim ama sen de Elif’in ailesine uğramak istemedin ben ne yapayım? Keşke sen de gelseydin.

Mars – Japonya’dan İstanbul’a inince ve Dalaman uçuşumuz arasında altı saat vakit olunca yapmam gereken işleri anca hallettim. Yoksa seninle birlikte gelmeyi ben de isterdim. Ancak İstanbul’ın şartlarını göz önünde bulundurunca maalesef seninle gelmem söz konusu olmadı. Uçağa anca yetiştim ben de.

Venüs – Neyse başka zaman artık. Zaten evlenmeden evlerine gitmemiz de hiç hoş olmazmış.

Mars – Nasıl evlenmeden? Evliyiz ya biz.

Venüs – Nerde evliyiz Mars?

Mars – Hani Tanrının huzurunda evlendik ya. Unuttun mu?

Venüs – Ay öyle evlilik mi olur Allah aşkına. Sen Elif’e ne bakıyorsun? Onun öyle bir inancı olsa da gerçek hayat öyle işlemiyor malesef. Sonuçta farkındaysan Elif Türk aile yapısına sahip. Üstelik Karadenizli bir aile. Madem bundan böyle artık Kaş’ta yaşayacağız, Türk geleneklerine göre evlenmemiz lazım Mars.

Mars – Allah Allah çok saçma. Neyse yine de ne gerekiyorsa yaparız tabi. Neymiş o gelenekler bakalım?

Venüs – Önce senin ailenin gelip beni görmesi gerekiyor.

Mars – :))

Venüs – Ne gülüyorsun?

Mars – Benim ailem mi var Venüs? Topu topu kaç karakteriz şunun şurasında Allah aşkına. Kimi göndereyim ben şimdi seni görmesi için? Uranüs ile mi çözeceğiz o kısmı da yani… 🙂

Venüs – Hmm. Yani… Valla öyle görünüyor. Neyse detaylarda takılı kalmayalım. Çözeriz elbet. Yalnız bir şeyi fark ettim Mars. Sen de beni amma beleşe getirdin ha. Ne düğün, ne gelinlik. Hayret bir şey. Çırılçıplak Tanrının huzurunda evlenmişlermiş. Oldu!!!

Mars – :)) Ay yoksa gelinlik mi giymek istiyorsun?

Venüs – Evet! Tabi ki de. Hatta şöyle ünlü bir modacının elinden olsun. :))

Mars – Elif neler yazıyor böyle Venüs? Bugüne kadar giydiği gelinliklere doyamadı galiba. 🙂

Venüs – Konuyu Elif’e bağlayarak dağıtma. Valla onu bunu bilmem. Dört gün dört gece düğün isterim. Halaylı malaylı vurgulu çalgılı. Bak Tango yapamıyorum ama çok güzel halay çekerim. 🙂 Göbek bile atmazsam bana da Venüs demesinler.

Mars – 🙂 Sen coştun iyice bakıyorum. :))

Venüs – İmam nikahı istemediğime dua et Mars.

Mars – Oldu olacak tüm dinlere göre evlenelim istersen Venüs. Böyle dört gün dört gece değil elli kez düğün yaparız.

Venüs – Fena fikir değil aslında.

Mars – Şaka gibisin ama. Biz evrenseliz ki niye böyle adetlere uymak zorundayız hiç anlamadım.

Venüs – Ha unutmadan söyleyeyim bütün bunlardan önce bana çok güzel pırlanta bir yüzük alman anlamlı olur Mars.

Mars – Sen benimle dalga geçiyorsun öyle değil mi?

Venüs – Hayır dalga geçmiyorum.

Mars – Elif bugüne kadar kocalarından isteyemediği şeyleri senin aracılığınla benden istiyor anlaşılan. 🙂

Venüs – :))))

Mars – Hem hani para, pul, mal, mülk önemli değildi. Aşkımız ve sevgimiz her şeyin üstündeydi.

Venüs – Tabi ki önemli değil. Ayrıca Elif daha önce istememiş olabilir ama şu an düşünüyorum da sevdiğin bir insana verdiğin değeri anlatmak için pırlanta yüzük çok anlamlı bir hediye bence. Maddeye öncelik vermek değil bu. Sevdiğine senin gözündeki değerini maddi boyutta da aktarabilmek önemli. Bu aralarındaki bağı daha da güçlendirecektir.

Mars – Senin altının ne kadar olduğundan haberin var mı Venüs?

Venüs – :(( Aşk olsun ama Mars.

Venüs Mars’ın espri yaptığını anlamaz ve birden yüzü asılır. Venüs’ün ciddi ciddi üzüldüğünü görünce Mars daha fazla dayanamaz. Ceketinin cebinden küçük bir mücevher kutusu çıkartıp Venüs’e uzatır. Venüs şaşkın bir şekilde bir Mars bir de mücevher kutusuna bakar.

Venüs – Bu ne Mars?

Mars – Aç bak.

Venüs kutuyu elir alır, biraz da etraftan utanarak yavaşça açar. Pırlanta yüzüğü görünce yüzü al al kızarır.

Venüs – Marssss. Ama sen…

Mars kutudaki yüzüğü çıkartıp Venüs’ün yüzük parmağına takar.

Venüs – Aman Tanrım! Çok güzel!

Mars – Kapalı Çarşı’nın altını üstüne getirdim. En güzel yüzük buydu Venüs.

Venüs – Demek bunun için benimle gelmedin.

Mars – Sana sürpriz yapmak istemiştim. Kaş’a gidince güzel bir yemek eşliğinde vermek istiyordum ama yüzünün asıldığını görünce dayanamadım.

Venüs – Ne diyeceğimi gerçekten bilemiyorum Mars.

Mars – Bir şey deme. Sadece benim için çok değerli olduğunu bil yeter. Her nerede olursan ol bu değişmeyecek. Ben senin her koşulda mutlu olmanı istiyorum. Bir gün ben yanında olmasam bile bu yüzüğe bakarak bile mutlu ol olur mu?

Venüs – Ne demek ben yanında olmasam bile.

Mars – Hayat bu ya. Her ne kadar bizi Elif yazsa da hayat ne getirir hiç belli olmaz. Dilerim beraber mutlu bir ömrümüz olur Kaş’ta. Onun için bu yola çıktık sonuçta ama eğer başka türlü gelişirse de benim için her zaman özel olduğunu unutma.

Venüs – Niye sanki ayrılıyormuşuz gibi konuşuyorsun Mars.

Mars – Aslında yeryüzündeki hiçbir şeyin bizi ayıramayacağını anlatmaya çalışıyorum Venüs. İnan bana Türk adetleri umurumda bile değil. Başkalarının hakkımızda ne konuşacağı da. Ben sadece sana aldığım bu yüzükle sevgimizi sonsuza dek mühürlemek istedim. Yaşam bitip biz toprak olsak bile yüzüğümüz bizden sonraya da kalacak. Tıpkı 3000 yıl önceki Likya şiirinde yazdığı gibi:

“Beni bulamazsan üzülme,
Eşyalarımı bulacaksın.
Kestiğim taşları, açtığım yolları,
İşlediğim heykelleri bulacaksın.
Ve göreceksin ki binlerce yıl öteden,
Parmak izlerimiz değecek birbirine.”

Fonda bir anons duyulur. Venüs ve Mars bir an önce uçağa gitmeleri gerektiğini anlarlar. Konuşmaları yarıda kalır. Acele içinde eşyalarını toparlamaya başlarlar.

Didem Elif

Not: Bu yaz ilk defa İstanbul’a gidemedim. Babam seksen yaşından sonra çeşit çeşit dondurma yapmaya başlamış. Dondurmayı çok sevmem ama babam yaptığı her şeyi o kadar lezzetli yapar ki istemeden aklım kalıyor. Dilerim en kısa zamanda tadına bakabilmek nasip olsun.

Görsel olarak kullandığım fotoğrafı Dalaman Kaş arasında uçarken uçaktan çekmiştim. Kanatla gökyüzünün oluşturduğu geometri hoşuma gitmişti.

Sevgilerimle

Mars ve Venüs çifti uçaktadır. Venüs dalmış bir halde camdan dışarı bakmaktadır.

Mars – Hayırdır Venüs. Uçağa bindik bineli kafanı camdan ayırmadın. Yüzünü gören cennetlik valla. 😉

Venüs – Pardon. Dalmışım canım.

Mars – Hayret cennet esprime gülmedin. Bugün Elif’in Cennet Köşesi adını verdiği Japonya’dan ayrılıyoruz ya, ben “Yüzünü gören cennetlik,” diyerek seni biraz olsun gülümsetirim sanmıştım.

Venüs yüzünü Mars’a çevirip hüzünle gülümser.

Mars – Neyin var Venüs? Bunca zaman sonra nihayet Türkiye’ye dönüyoruz. Sevinmiyor musun yoksa?

Venüs – Seviniyorum tabi ki. Çok seviniyorum hem de. Sadece temelli dönüyor olduğumuz için içimde ister istemez bir burukluk var. Sonuçta seninle birlikte Japonya’da o kadar güzel günlerimiz oldu ki. Baş başa geçirdiğimiz zamanları aklımdan geçiriyorum da; off Allahım, her anı çok güzeldi. Sanki gerçekten cennette gibiydim. İkimizden başka kimsenin olmadığı bir cennet.

Mars – İnan bana Venüs çok daha güzellerini yaşayacağız beraber.

Venüs’ün gözleri bu sefer ışıltıyla gülümser. Mars kolunu Venüs’ün omzuna dolar. Kendi bedenine doğru yasladığı sevgilisinin alnından sevgiyle öper.

Mars – Tamam Türkiye oldukça sorunlu bir ülke. Daha yeni güzelim Giresun’a olanlara bak. Eminim içinde yaşarken bizim de bir sürü sıkıntılarımız olacaktır. Cennette gibi olamayacağımız şimdiden belli. Aramızdaki bu sadece ikimize özel bağın değerini bilip ona sahip çıktığımız sürece beraber her sıkıntının üstesinden gelebiliriz bence.

Venüs – İnşallah bunu başarabiliriz Mars. Aslında aşk öyle zor bulunan bir şey ki ama esas zor olan onu korumak.

Mars – Doğru. Bunu korumak için elimden geleni yapacağım Venüs. Neşelen hadi artık. Hem bak aylar önce istediğin şey gerçek oluyor. Taşınma işlemleri filan derken bir an yetişemeyeceğiz sandım ama neyse ki Zafer Bayramı‘na yetiştik. Bayramı Elif ile kutlayacağız.

Venüs – Evet ama özellikle birlikte gitmek istediğim Kaş Caz Festivali iptal edilmiş. Bizde bu kısmet varken eminim 30 Ağustos’ta Zafer Bayramı‘nı kutlamak da yasaklanır.

Mars – Olsun baş başa kutlarız biz de. Hem ben kalabalık kutlamaları pek sevmem. Ayrıca önemli olan o kutlama enerjisini kalpten hissetmek ki Venüs. Bu ülkede bu günün anlamını kalpten yaşayacak bir sürü insan var. Meydanlarda coşulmasa ne olur? Onca insanın kalpten bir bağ kurmasına kimse engel olamaz. Kalpte hissedilen duygular öyle başkadır ki, o duygulara asla karşı koyamazsın. Onun gücünü kimsenin hafife almaması gerekir.

Venüs – Doğru söylüyorsun. Biliyor musun Mars, kalpten bir bağ deyince seni gördüğüm ilk gün aklıma geldi birden. Daha önce o gün neler hissettiğimi, neler düşündüğümü hiç anlatmadım sana. Denedim aslında. Bir şekilde anlatmayı hep denedim ama bir türlü başaramadım.

Mars – Parkın içinde tek başıma otururken yanıma geldiğin anı mı söylüyorsun?

Venüs – Evet. Ne acayip bir andı. Hiç unutmuyorum. Çok şaşırmıştım.

Mars – Şaşırmış mıydın? Neden ki?

Venüs – Seni görünce hiç öyle duygular hissedeceğim aklıma gelmezdi. Daha önce birine görür görmez aşık olmamıştım.

Mars – Daha önce derken? Daha sonra oldun mu yani?

Venüs – Hayır canım. Daha sonra da başıma öyle bir şey gelmedi. Meğer sadece gökyüzündeki yıldızlar arasında değil, dünyada da ilk görüşte aşk diye bir şey varmış. Seninle göz göze geldiğim o ilk saniye…

Mars – Evet?

Venüs – İçimde havai fişek patladı sanki.

Mars – 🙂 Abartma Venüs.

Venüs – Hayır abartmıyorum. Aslında bununla şunu demeye çalışıyorum. Hani havai fişek patladığında önce sesini duyarsın. Ardından gökyüzü aydınlanır. Karanlığın içinde bir süre ışıkların dans etmesini izlersin. Sonra o muhteşem ışık hızlıca söner. Kısacık bir andır ama eşsiz bir duygusu vardır. Seninle göz göze geldiğim o ilk saniye, içimde ani bir patlama oldu sanki ve kalbimde yanan ışıklar dans etti Mars.

Mars – Biliyor musun Venüs, yazdığın günlüğe tepki vermiştim ama bazı benzetmelerin hiç fena değil aslında. Bunları not al bence.

Venüs – Şaka gibisin ama Mars. Hoşuna giden duygularım değil de, bunu anlatma biçimim mi yani?

Mars – Hoppala. Ne alakası var Venüs? Şimdi ben öyle bir şey mi dedim? Sana da bir türlü yaranılmıyor valla. Güzel olan bir yanını övdüm sadece. İfade etme şeklini beğenmem seni mutlu eder sanmıştım.

Venüs – Süslü cümleler kurmak için söylemiyorum ki ben bunları. Gerçekten öyle hissetmiştim. Sen sözlerime övgü yapınca sanki duygularımı hafife alıyorsun gibi geliyor. Zaten az önce de abarttığımı söyledin.

Mars – Venüsss…

Venüs – 🙁

Mars omzuna doladığı koluyla Venüs’e daha sıkı sarılır.

Mars – Demek beni gördüğünde içinde birden şimşek çaktı. 🙂

Venüs – Hayırrr, havai fişek.

Mars – 🙂 Aynı şey ki. Şimşek de aynı anlattığın gibi oluyor. Önce sesi…

Venüs – Evet ama şimşek insanın içinde bir korku duygusuna yol açar. Oysa ben öyle büyük bir coşku hissetmiştim ki. Sanki o an zaman yarıldı Mars ve ben zamansız bir boyuta geçtim. Çok acayipti. Aradığın bir şey, hiç beklemediğin bir anda kendiliğinden karşına çıkınca çok sevinirsin yaa. İşte tam olarak öyleydi. O an aklımın alamayacağı bir şeyler oluyordu ama ben çok mutluydum.

Mars – Banka oturmak için geldiğini sanıyordum. Demek özellikle geldin o gün yanıma.

Venüs – Yoo doğru. Banka oturmak için gelmiştim. Ayağım birden çok ağrımıştı o anda acilen oraya oturmam gerekmişti. Zaten hissettiğim duygulara o yüzden şaşırmıştım ya. Parkta hep aynı saatte aynı bankta kitap okuduğun için farkındaydım aslında senin. Ne zaman yürüyüşe çıksam görürdüm seni bir şekilde ama nasıl biri olduğunu merak bile etmemiştim açıkçası. Ne yalan söyleyeyim o güne kadar hiç ilgimi çekmemiştin. Hele ki bir erkek olarak…

Mars – Sağol yani Venüs. :)) Ben de güzel bir şeyler söyleyeceksin sanıyorum.

Venüs – Dur ama daha bitmedi ki. Ben senin yanına banka oturduktan kısa bir süre sonra parkta yerdeki çöpleri toplayan görevli yanımıza gelmişti. Seni tanıdığı için kendi aranızda kısa bir süre konuştunuz. Sen onunla konuşurken yüzüne bakıp doya doya seni seyretmiştim. O kadar güzel gülümsüyordun ki. İçimden “Bu adam bu kadar yakışıklı mıydı yaa,” dediğimi hatırlıyorum.

Mars – :))

Venüs – Sonra işte park görevlisi gitti. Biz seninle konuşmaya başladık. O konuşma esnasında havai fişekler ara ara patlamaya devam etti. :))

Mars – Canım benim… 🙂

Venüs – O ana kadar ilgimi çekmemiş olduğun için, senin içinde var olan ışığını tam yansıtamadığını düşünmüştüm.

Mars – Nasıl yani?

Venüs – Ben seni bilmeme rağmen senin tarafına hiç bakmıyorsam bence sende eksik bir şey olmalıydı.

Mars – Allah Allah yani Venüs. Ne saçma şey dedin şimdi. O eksiklik sende olmasın sakın.

Venüs – Evet biliyorum gerçekten çok saçma ama o zaman öyle düşünmüştüm işte. Bir inci bulmuş gibi hissetmiştim çünkü. Gerçek bir inci. Andre Gide’in Kadınlar Okulu kitabında bir söz vardır. Yaklaşık şöyle bir şeydir: “Bugün öyle kusursuz inciler üretiyorlar ki, gerçeğinden ayırt etmek mümkün olmuyor. Oysa gerçek inci bir servet değerindedir. Diğerlerinde değerin yalnızca görünüşü var.” Bu cümleleri çok severim.

Mars – Güzelmiş evet.

Venüs – İşte sanki ben içinde gerçek inci olan bir istiridye bulmuştum. Biliyorum yine saçma gelecek ama tam olarak şöyle düşünmüştüm: “Bu istiridyenin kabuğunu kırarsam incisini ortaya çıkartabilirim.” Böylece senin ışığın daha fazla insanı aydınlatacaktı. İşte sivri sözlerimle özellikle üstüne üstüne geldim o gün. Normalde kimseye söylemeyeceğim şeyler söyledim. Aslında korktuğun şeyi bulmaya çalışıyordum. Fakat cümlelerim o kadar yanlış yere gitti ki, nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde bir baktım seninle kavga ediyoruz.

Mars – Eee ne demişler: “Büyük aşklar kavgayla başlar.”

Venüs – :)))

Mars – Seni gülümsetmek çok hoşuma gidiyor Venüs. Sen hep böyle gül olur mu?

Venüs’ün yüzüne yine hüzün düşer.

Mars – Bak şimdi. Ne oldu yine?

Venüs – Kavga etmeseydik keşke. Hatırlarsan o kavga yüzünden senin kafanda bir ön yargı oluşmuştu. İletişimimiz öyle bir hal aldı ki, seninle normal konuşmak imkansızlaşmıştı. Bana karşı içinde o kadar yoğun bir öfke vardı ki, beni düşman bellemiştin. Başka gözle bakamıyordun. Sana ne kadar aşık olduğumu bir türlü fark etmiyordun.

Mars – Evet ama bunlar çok önceydi. Hani unutacaktık. Sonunda yanlış anlaşılmaların hepsini konuşa konuşa aştık ve her şey geride kaldı. Açma tekrar o konuları. Bak önümüzde yepyeni bir başlangıç var. Bunu çok güzel değerlendirelim. Hem ara sıra kavga etmek iyidir. Negatif enerji boşalır.

Venüs – Öyle mi?

Mars – Tabi ki. Mesela şu an seninle bir kavgaya tutuşasım var ki aklın durur. Kendimi zor tutuyorum.

Venüs – Aaaa gerçekten mi? Niye, ne yaptım ki?

Mars – :))) Şaka yapıyorum Venüs. Şu an tek istediğim bir an önce yatağa uzanmak ve yumuşacık kollarının arasında dinlenmek. Yolculuk bir hayli yordu. Japonya Kaş’a gerçekten çok uzakmış. Üstelik İstanbul’da bir de aktarma yapacağız. Yalnız benim anlamadığım, daha geçen hafta ikimiz denizin ortasında yüzüyorduk. Karşı kıyıya varacağımız bir diyalog bekliyordum ben açıkçası. Konuşmalarımızın akışında bir tuhaflık varmış gibi gelmedi mi sana da Venüs?

Venüs – Marscım Elif şu an flashback tekniği uyguluyor. Karşı Kıyı diye bir köşe açıp önce uçakla Türkiye’ye dönmemizi anlatmaktansa, böyle bir akışın daha değişik olacağını düşünmüş. Bir ileri, bir geri anlatımlar filan… Okudukça anlaşılacak yani hikayenin gidişatı.

Mars – :)) Allahım yaaa. Flashback tekniği uyguluyormuş… :)) Bence bu Elif hiç yazmasın. Okuyucunun aklıyla bildiğin dalga geçiyor. Beni de hanım köylü bir karakter olarak anlatıp duruyor zaten.

Venüs – Aaaa hiç de bile. Yanılıyorsun Elif kimseyle dalga geçmeyi sevmez bir kere. Onu sürekli suçlamak yerine bir anlamaya çalışsan, çok iyi bir kız aslında. Kafası biraz ilginç çalışıyor hepsi bu. 🙂 Hem şu kadarcık metinde ne olmuş birazcık hanım köylü olmuşsan. Diyaloglarımızdan bir gün de memnun ol canım.

Mars – :)) Biliyor musun Venüs? Bu gidişle biz yine ilk tanıştığımız gün gibi seninle kavga edeceğiz o olacak. Gerçi takdir etmem lazım şimdi. Kesinlikle çok güzel kavga ediyorsun. Övgüme bu sefer daha çok kızacaksın ama ben senin kadar kolay beni kavgaya çekeni ve bu kadar güzel kavga edeni hiç görmedim inan ki. 😉

Venüs – :)))

Mars – :)) Seni seviyorum hayatım. İyi ki varsın.

Venüs – ❤️

Didem Elif

Not: Kaş’ta eğlence sektörü tam gaz sürerken bu hafta sonu gerçekleşecek olan Kaş Caz Festivali neden iptal edildi anlamadım. Üstelik pandemiye en uygun şartlar için aylardır titizlikle çalışılıyorken. Hem de açılışa bir hafta kala. Uygulamalardaki tutarsızlıkları ve eşitsizlikleri anlamak gerçekten zor. Hayırlısı olsun elbette. Mars ve Venüs karakterlerimi bu festivale götürmek istiyordum. Seneye artık. 🙂

Büyük Taarruz’un yıl dönümünde; 30 Ağustos Zafer Bayramımızda yürekten buluşacağım herkese şimdiden sevgilerimi iletiyorum…

Venüs ve Mars denizin ortasında yüzmektedir.

Venüs – Mars ben daha fazla devam edemeyeceğim. Çok yoruldum.

Mars – Hadi ama Venüs çok az kaldı.

Venüs – Nasıl çok az kaldı? Yüzüyoruz yüzüyoruz kıyı hala yakın bile değil. Sanki yıllardır kulaç atıyorum. İnan öyle yoruldum.

Mars – Şurada daha bir saat olmadı Venüs. Pes etme lütfen. Yapabilirsin biraz daha gayret etsen gerçekten az kaldı. Bir geriye bak. Geldiğimiz kıyıdan ne kadar uzaktayız şu anda.

Venüs – Ayy doğru söylüyorsun. E ne yapacağım ben peki? Geri de dönemem. Valla çok yoruldum. Bundan sonrasına gücüm yetmeyecek diye korkuyorum. Oysa yüzmeye başlamadan önce karşı kıyı gözüme ne kadar da yakın görünmüştü. Seni de yavaşlatıyorum. Beni habire beklemek zorunda kalıyorsun.

Mars – :)))

Venüs – Aslında sana yetişmeye çalışayım diye hızlı kulaç atıp daha çok yoruldum sanki. Sen bana göre çok hızlısın. Yan yana ilerlememiz mümkün değil ki Mars? Birlikte bu şekilde yola çıkmamalıydık. Seni de yoruyorum.

Mars – İstersen ben gidip geleyim. Sen bu arada biraz dinlen. Dönüş yolunda tekrar beraber harekete geçeriz.

Venüs – Ben korkarım denizin ortasında tek başıma. Ya köpek balığı gelirse. Beni yalnız bırakma lütfen.

Mars – Köpek balığı gelirse sanki ben ne yapabilirim ki? Hem ne işi var köpek balığının bu suda canım?

Venüs – Sahi mi olmaz mı bu denizde köpek balığı?

Mars – Gerçi hiç bilmiyorum Venüs. Olmaz herhalde. Yani olmasa iyi olur. Nereden aklıma soktun benim de şimdi?

Venüs – Yoktur canım. Hiç Elif’ten duymadım. “Balona dikkat edin, çok tehlikelidir,” demişti. Şu sıralar denizin en tehlikeli balığıymış.

Mars – Balona mı? Benim bildiğim balon gökyüzünde uçar. Denizde yüzeni de mi varmış?

Venüs – Var tabi. Elif bir kez denizde yüzerken görmüş Allahtan ölüymüş. Yoksa çok tehlikeli. Isırdığı yeri koparıyormuş valla.

Mars – Ona bakarsan bazen sevimli deniz kaplumbağaları bile tehlikeli olabiliyor.

Venüs – Aaa doğru. O güzelim varlık Elif’in Amerika’lı bir arkadaşını ne biçim ısırmıştı. Kim bilir suyun içinde ne yaşamışsa hayvan artık, insanlara saldırır hale gelmiş düşün. Yani öyle masum, iyi huylu, sakin deyip geçmemek lazım. Aslında bu durum insanlar için de geçerli. Doğasıyla oynanan her varlık gözü döndü mü her şeyi yapabilir. O yüzden kimsenin doğasını bozacak şekilde davranmamak lazım. Kafası atanın ne yapacağı belli olmaz.

Mars – Gerçi şimdi düşündüm de sen ekstra korkmakta haklısın Venüs.

Venüs – Nedenmiş o?

Mars – Şu an denizde yüzen bir  kaplumbağa ya da bir balık olsam, o tombik popondan kesin ısırmıştım seni. 😉

Venüs – Yaaa dalga geçme. Hem kilo vermeye başladım ki ben bir kere.

Mars – Sahi mi? Nerenden verdin acaba? Ayakların filan mı küçüldü? Buradan bakınca hiç belli olmuyor da. 😄

Venüs – Suda olduğumuz için olmasın. Ayy ben de sana ciddi ciddi cevap veriyorum. Sorsan mola verdik dinleniyoruz. Suyun içinde yüzerken bu kadar konuşulur mu canım?

Mars – Sen onu Elif’e söyle. Sanki konuşma metinlerimizi ben mi yazıyorum? Zaten bazen hiç söylemeyeceğim şeyler yazıp duruyor. Deli ediyor beni.

Venüs – Hah ben de ne zaman Elif’e laf sokacaksın diye merak ediyordum.

Mars – Niye laf sokayım canım, ben laf sokmasını hiç sevmem bir kere. Olanı söylüyorum. Neyse o değil de Venüs, az önce beni burada bekle dedim sana ama, aslında senin de karşı kıyıya kadar yüzebilmeni çok istiyorum. Başardığını gördüğünde sen de mutlu olacaksın. Yapabilirsin çünkü biliyorum. Korkuya kapılıp kendini zayıflatıyorsun şu an. Gayet iyi gidiyorsun güven bana. Sonuçta neredeyse çocuk yaşımdan beri düzenli yüzdüğüm için elbette ki benim kondüsyonum sana göre daha iyi. Ayrıca fiziksel olarak da daha güçlüyüm senden. Bütün bunlar normal yani. Hem ben seni beklemekten rahatsız olmuyorum. Zaman geçiyor filan diye de takılma, ne zaman olursa o zaman karşı kıyıya varırız. bir acelemiz yok ki. Hem beraber olduğumuz sürece ne fark eder ki? Sen yeter ki pes etme.

Venüs – Yanımda olduğunu bilmek bana cesaret veriyor aslında. Sen olmasan muhtemelen böyle bir işe hiç kalkışmazdım.

Mars – Bak aklıma ne geldi? Sana ilk fırsatta bir palet alalım Venüs. Böylece aynı enerjiyi sarf ederek daha hızlı yol alırsın. Bana yetişme kaygını da ortadan kaldırmış oluruz ne dersin?

Venüs – Bilmem fark eder mi?

Mars – Eder tabi etmez mi? Hataların ve yanlışların var tabi ama aslında tekniğin hiç fena değil sadece biraz kendini güçlendirmen gerek. Yüze yüze güçleneceksin merak etme.

Venüs – Biliyor musun? Denizin ortasında bu kadar konuşulur mu dedim ama seninle her şeyi konuşmak ne kadar iyi geliyor. Birden enerjim yükseldi.

Mars – Canımsın benim. Hadi o zaman yolumuza devam edelim. Karşı kıyıya vardığımızda da bu sefer kumların üzerinde bol bol konuşuruz. Kulağına söylemek istediğim şeyler için sabırsızlanıyorum doğrusu.

Venüs – Aaa neden kulağıma söylemen gerekiyormuş? Zaten bomboş görünüyor koy, kimse bizi duyamaz ki.

Mars – Evet bomboş görünüyor. İşte o yüzden koya varır varmaz sana sımsıkı sarılmayı planlıyorum. Seni bir güzel kumlara yatırıp…

Venüs – Ayy sana inanmıyorum Mars. Ben denizin ortasında suyla bu kadar cebelleşirken senin aklında hep bu mu var yani?

Mars – Çok özledim seni ne yapayım? Hem sen de kollarımın arasındayken bu kadar tatlı olmasaydın bana ne.

Venüs – :)))

Mars – Gülümsüyorsun değil mi, sonra da ben suçlu oluyorum ama.

Venüs – Ne söyleyeceksin kulağıma? :)))

Mars – Elif bunu burada yazabilecek olsa neden kulağına söyleyeyim Venüs? :)))

Venüs – :)))

Venüs kafasını suya sokup yüzmeye başlar. Mars bir süre sevdiği kadının arkasından gülümseyerek bakar, sonra o da peşinden gider. Zaman zaman dinlenerek ilerlerler. Karşı kıyıya vardıkları zaman onları çok güzel bir sürpriz beklemektedir.